Kijk op de week van Fininfo-be

Fininfo-be blijft evolueren, met dank aan alle lezers en geïnteresseerden. Het doet mij heel veel plezier. Een van de laatste stappen is een eigen website in plaats van de blog. De website staat al online, maar er moet op gebied van lay-out en dergelijke nog veel aan gebeuren. Tot eind deze maand lopen de website en de blog naast elkaar. Vanaf 1 juni zullen de artikels en de Kijk op de week enkel op de nieuwe site van Fininfo-be komen. Dus noteer alvast: www.fininfo-be.com Ik hoop de site tijdens het volgende verlengde weekend volledig af te hebben.

In de kijk op deze week hebben we het deze week over goud, goudmijnaandelen en de verrassende economische groei in België.

De goudprijs stagneert al enkele weken tussen de $ 1.600 en de $ 1.700, ruim genomen. Met deze stagnatie lijkt het vet van de soep voor de goudprijs, zeker na de correctie in de 2e jaarhelft van 2011 en die van begin dit jaar. Historisch gezien zitten we nu ook midden in de rustigste periode voor goud. Eind augustus / begin september begint (nogmaals historisch gezien) de sterkere periode voor goud daar de vraag naar goud door particulieren oploopt door allerhande feesten. Diegenen die zich oncomfortabel voelen met deze stagnatie/correctie moeten het volgende maar eens in overweging nemen: heeft de daling/stagnatie gezorgd voor een gezonder overheidsbeleid? Is de schuldencrisis voorgoed bezworen? Zijn onze banken terug gezond? Doet onze economie het terug goed? Is er een einde aan de massale geldcreatie gekomen? Of is het enkel de volatiliteit die mij een onprettig gevoel geeft?

Nu ik het toch over goud heb, er is de laatste tijd al veel geschreven over de onderwaardering van goudmijnen en vooral bij de junior miners. Enkele jaren geleden was het wel anders. Goudmijnaandelen waren toen fors overgewaardeerd, dankzij de sterke stijging van de goudprijs. Veel mijnaandelen hebben daarvan geprofiteerd om extra aandelen uit te geven tegen veel te hoge prijzen. Dit zorgde voor de nodige verwatering bij de reeds bestaande aandeelhouders en zorgde er ook voor dat veel van dat kapitaal ondertussen verloren gegaan is. Het pluspunt is dat een deel van het opgehaalde kapitaal werd geïnvesteerd in onderzoek en exploratie. Nu zijn we op een punt gekomen dat deze investeringen beginnen te renderen, juist op het punt dat de aandelen fors ondergewaardeerd zijn. Een nieuwe cyclus van ontdekkingen biedt zich aan. Dit zal resulteren in hernieuwde interesse in de sector met koersexplosies tot gevolg. De ontdekkingen zullen ook tot overnames leiden, wat de sector nog verder in de picture plaatst.

De Belgische economie heeft het goed gedaan in het eerste kwartaal, er werd een groei opgetekend van 0,3 %. Van een recessie is aldus geen sprake meer en dat is goed. Goed voor het vertrouwen, goed voor de begroting. Het mag al eens een keer meezitten. De Europese en Belgische politici hebben de laatste jaren al verschillende kansen gehad om de economieën op het oude continent te hervormen. Ik zeg specifiek het oude continent omdat onze samenleving ook verouderd is. Wetten en gewoontes, reglementen en verdragen moeten dringend hervormd worden. Deze begrotingsmeevaller geeft België de kans een grote stap te zetten. Een relanceplan is niet meer nodig, maar een hervormingsplan wél. Dus heren politici: doe wat je moet doen om dit land uit de Europese 2e klasse te houden en kijk voor een keer niet naar uw achterban of machtspositie.

Voor opmerkingen, vragen of felicitaties kan je me altijd bereiken via ronald.fininfo@skynet.be. Wil je de “kijk op de week van Fininfo-be” rechtstreeks in je mailbox elk weekend, aarzel dan niet en schrijf je nu in.

@Fininfobe volgen

Kijk op de week van Fininfo-be

Dag trouwe Fininfo-be lezers,

In de Kijk op de week van Fininfo-be hebben we het deze week over 2 belangrijke onderwerpen. Ten eerste over de eurocrisis, die steeds verder de afgrond inglijdt. Ten tweede heb ik het over de Belgische vastgoedmarkt, eindelijk lijkt het einde van de aanhoudende stijging in zicht.

Maar voor ik van start ga, nog even een persoonlijke boodschap. De blog van Fininfo-be groeit maandelijks, waarvoor dank aan alle lezers. Geïnteresseerden voor een banner op de blog, mogen altijd contact opnemen om verdere details te bespreken. Er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar.

De week begint alvast met een knal. In het weekend heeft Sarkozy een bom gelegd onder het verdere bestaan van de Europese Unie. Dit zorgde ervoor dat de rentevoeten van de Zuiderse landen weer een pak stegen en daardoor komt Spanje nog meer in nauwe schoentjes te staan. Het Spaanse probleem zorgt ervoor dat Dexia nog meer in de problemen komt (voor zover dat dat nog kan). De problemen rond Dexia zullen ervoor zorgen dat de kans dat de Belgische regering zijn waarborgen moet nakomen nog meer stijgt waardoor ongetwijfeld België in een zware storm zal terechtkomen. Of hoe wederom een hoge Franse piet het kleine België op zijn knieën krijgt. Hoor ik nog iemand zeggen: “Splits dit land, NU (… dat er nog iets te redden valt voor de Vlamingen)!”

John Mauldin vat het Spaanse/Europese probleem perfect samen in zijn nieuwsbrief van vorig weekend: Spain is clearly in a classic Keynesian liquidity trap. This is what can happen when you have very different economies operating under one monetary roof. This is not simply a banking or sovereign-debt crisis, it is about a massive trade imbalance and huge differences in the productivity of labor. The trade imbalance between the south – Portugal, Spain, Italy, and Greece – and the north (mostly Germany) must be solved before there can be any resolution of the economic crisis. This is Economics 101, which European politicians seem to have slept through.

Volgens de Notarisbarometer zijn de prijzen van woonhuizen en appartementen in het eerste kwartaal licht gedaald. Voor woningen was er na een sterke stijging over 2011 een terugval met 2,3 procent, bij appartementen zelfs met 4,6 procent. Hoewel de situatie nog verschilt van provincie tot provincie, spreekt men al van een trendbreuk. Dat zou ook niet meer dan logisch zijn. België was tot nu toe een van de weinige, zoniet het enige, van de Westerse land(en) waar de crisis van de laatste jaren nog geen vat had gekregen op de vastgoedprijzen. De erosie van de koopkracht dwingt de mensen nu om gas terug te nemen op de woningmarkt.

Ondanks de lage rentevoeten voor leningen is het gewoon niet meer haalbaar voor een gezin om nog een huis te kopen. De forse prijsstijging voor basisproducten zoals voedsel en energie zorgt ervoor dat er steeds minder ruimte is voor de afbetaling van een lening waardoor de vraag naar vastgoed daalt. In Nederland is deze daling al een tijdje ingezet waardoor er hier en daar al problemen opduiken bij banken en andere instellingen. Het is een kwestie van tijd vooraleer dit zich in België ook manifesteert, en dan hebben we het nog niet over de problemen in de Zuiderse landen (De Spaanse huizenmarkt zet zijn duikvlucht voort. Voor het zestiende kwartaal op rij vielen de huizenprijzen in Spanje terug en de duikvlucht neemt alsmaar meer in snelheid toe).

Diegenen die echt zaakjes willen doen, kan ik de volgende tip meegeven: Verkoop je huis nu je er nog veel te veel voor kan krijgen, huur een sober appartement voor de komende jaren en investeer de opbrengst van je huis voor een groot deel in goud en zilver. Over enkele jaren als de crisis verteerd is (want ooit zal dit echt wel verteerd geraken), verkoop je je goud en zilver en kan je daarmee enkele huizen of misschien wel villa’s kopen.

Voor opmerkingen, vragen of felicitaties kan je me altijd bereiken via ronald.fininfo@skynet.be. Wil je de “kijk op de week van Fininfo-be” rechtstreeks in je mailbox elk weekend, aarzel dan niet en schrijf je nu in.

@Fininfobe volgen

Het zwaard van Dexiacless (vervolg/bis)

Maarten Verheyen van www.aandelen.com heeft het in zijn dagelijkse nieuwsbrief vandaag ook over Dexia. Er zijn weer een paar nog ongekende feiten aan het licht gekomen die ons een bomvol geld kan en gaat kosten. Het zou destijds veel beter en goedkoper zijn geweest om Dexia te laten vallen. Spijtig genoeg hebben een handvol mensen de toekomst van miljoenen mensen op de helling gezet. Moest Dexia het circus op miraculeuze wijze overleven, dan nog zal het de bevolking een bom geld kosten. Geld dat we broodnodig hebben om het verlies aan koopkracht enigszins te compenseren om deze aanslepende, diepe crisis te overleven.

Net als dat achteraf is gebleken met Griekenland, zou het goedkoper zijn geweest om de banksector te laten vallen. We zouden door een kort, diep dal gegaan zijn en waarschijnlijk op zijn Ijslands sterker uit de crisis gekomen zijn. Nu dreigen we deze onkunde generaties lang mee te zeulen.

Nu terug naar de hallucinante cijfers over Dexia:

Een ex-Dexia bankier analyseerde de situatie en waarschuwt de Belgische overheid dat het Dexia-verhaal vanaf 2014 ons land 2 miljard euro per jaar kan kosten. Enkel en alleen om de boot drijvende te houden.

In een worst-case scenario kan Dexia zelfs de waarborgen terugbetalen in aandelen waardoor de Belgische overheidsschuld kan oplopen van 365 miljard euro naar 500 miljard euro.

Het is werkelijk hallucinant om te vernemen dat Dexia 90 miljard euro aan leningen gewoon kan terugbetalen met waardeloze aandelen. Een ongelooflijke knoeiboel. Dat hebben Leterme en Reynders er van gemaakt. Maar dan wel een puinhoop met zware gevolgen.

Als de overheidsschuld met 135 miljard euro oploopt, kost dat iedere Belg 12.272 euro. Voor een gezin van 4, spreek je dan over bijna 50.000 euro!

Dat is bovenop de reeds torenhoge schulden die ons land reeds had.

Lees het volledige artikel >>

Kijk op de week van Fininfo-be

Dag trouwe Fininfo-be lezers,

Na een weekje rust is Fininfo-be er weer met de eigenzinnige Kijk op de week. Ik bekijk deze week 2 items: de Europese crisis die opnieuw het economisch nieuws beheerst en de Belgische energieoorlog tussen de producenten en Minister Vande Lanotte.

De veilige havens zijn terug van bijna nooit weg geweest, net als de stijgende rente op overheidsobligaties van Spanje en Italië. Is het geld van de LTRO’s al opgebruikt? Lijkt me sterk, er moet dus meer aan de hand zijn. Het openlijk gevecht tussen Spanje en Europa heeft de spotlight weer op Europa gericht. De Zuiderse banken kampen met een enorme kapitaalvlucht. De miljarden gratis geld hebben voor korte tijd de rentevoeten naar beneden gehaald. Mogelijk heeft men de rest gebruikt om hun balansen aan te zuiveren. De vertrokken reserves worden aangevuld met de miljarden van de ECB en het spaarpotje is dan toch weer leeg. Gevolg: de rentevoeten stijgen weer, de waarde van de obligaties daalt weer en de landen en de banken komen opnieuw in de problemen. Klinkt bekend in de oren niet?

Enerzijds is er de dwingende noodzaak om het begrotingstekort terug te dringen en dus een fors besparingsbeleid te voeren. Anderzijds krimpt de economie, waardoor de inkomsten terugvallen en het effect van de besparingen wordt tenietgedaan. Dit scenario hebben we in Griekenland ook al meegemaakt. Europa pakt slechts 1 probleem per keer aan en op de verkeerde manier. Ook nu duwen ze Spanje in een spiraal naar de afgrond. Spanje is de 4e economie van Europa, een Grieks scenario is dus uit den boze. Blijkbaar hebben de Europese beleidsvoerders nog niets geleerd uit het Grieks debacle, net als de financiële wereld nog niets heeft geleerd uit het Lehman Brothers debacle.

Er moet bespaard worden, maar economische groei realiseren is even belangrijker. De concurrentiekracht en de verschillen in handelsbalansen moeten Europees en solidair aangepakt worden. Aangezien een land zijn valuta niet kan devalueren, moet Europa een oplossing vinden om een land te devalueren binnen de euro. Wat is Duitsland met een handelsoverschot als al die miljarden verdwijnen in een bodemloze put?

België is in de ban van de energieprijzen. De grote energiebedrijven hebben op 1 april nog snel hun prijzen geïndexeerd, terwijl de regering de prijzen bevroren heeft op 1 april. Nu volgt een juridisch getouwtrek. Beide partijen vliegen hier serieus uit de bocht. Ten eerste de energiebedrijven. Deze bedrijven maken miljarden euro’s winst en oké, ze moeten zich verantwoorden ten opzichte van hun aandeelhouders die meer en meer winst willen, maar er bestaat ook nog zoiets als een sociaal engagement. Het leven en vooral de energie is al duur genoeg voor de bevolking. Elke stijging aan de pomp doet pijn, maar dat zie je elke dag. Elke stijging van de gas en elektriciteit voel je 1 keer per jaar, bij de afrekening. Energie moet voor iedereen betaalbaar blijven of we glijden af naar een ontwikkelingsland. Dat Vande Lanotte nu een wet wil maken om retroactief de bevriezing van de prijzen af te dwingen, gaat mijn inziens ook te ver. Als je een wet maakt die achteraf niet uitdraait zoals je had gehoopt, heb je je werk niet naar behoren gedaan. Dan moet je daar de gevolgen van dragen en niet een nieuwe wet maken die de fout moet rechtzetten, zo open je de doos van Pandora.

Zoals in mijn vakantieweek gemeld, heb ik nu ook een Twitter. Zeer handig om al mijn artikels op verschillende websites te volgen en direct een link te hebben naar de meest interessante en relevante informatie. Inschrijven op mijn Twitter kan via de link op de blog.

Wil je de “kijk op de week van Fininfo-be” rechtstreeks in je mailbox elk weekend, aarzel dan niet en schrijf je nu in.

Het zwaard van Dexiacless (vervolg)

Ik heb al een paar keren geschreven over Dexia. Omdat dit huiveringwekkende verhaal een grote impact kan hebben op onze welvaart, wil ik nog eens verder ingaan op enkele feiten. Dexia kan het einde van België betekenen, misschien zelfs het einde van Europa. De Ieren gaan al enkele jaren door een ware hel omdat de overheid zich garant heeft gesteld met waarborgen aan de financiële sector. België doet net hetzelfde met Dexia en dreigt in dezelfde malaise te belanden.

Om het Franse Crédit Local te stutten, loopt nog steeds continu een financiële levenslijn van nagenoeg 30 miljard euro van Belfius naar Frankrijk. Zonder die aanvoer van Belgisch geld valt Crédit Local de France, en bijgevolg Dexia Holding, meteen om. Waardoor de Franse overheid een ideaal chantagemiddel in de hand houdt om de Belgen tot de grootst mogelijke inschikkelijkheid te dwingen.

Daarnaast moet Dexia Holding voortdurend een beroep kunnen doen op tientallen miljarden euro’s aan noodkredieten, via de nationale banken te verstrekken door de Europese Centrale Bank. Als onderpand voor die kredieten gelden de door de regeringen – waaronder de Belgische – gegarandeerde schuldbewijzen.

In alle andere landen worden de mensen die verantwoordelijk zijn voor zulk wangedrag ontslagen en soms zelfs vervolgd en opgesloten. In Nederland moest het hoofd van de toezichthouders na het failliet van de DSB Bank ontslag nemen, in België werden de toezichthouders vakkundig afgeschermd door de liberale coalitieleden. Zo zijn in er in Nederland ook al veroordelingen geweest in het debacle rond Fortis, in België niet. De Kamercommissie in België rond het dossier van Dexia is ondertussen ook op een grote sisser uitgedraaid.

Dexia-documenten mochten alleen door experts worden ingekeken. En als die experts vaststelden dat er mogelijk reden was tot gerechtelijke vervolging van een aantal hoofdrolspelers, bij voorbeeld wegens schuldig verzuim, dan werden die bevindingen op bevel van de federale regering uit het eindverslag geweerd.

Binnenkort krijgt Pierre Mariani, van wie het salaris 30 procent hoger ligt dan dat van zijn voorganger Axel Miller, zijn beloofde bonussen. Eerstdaags zwaait Jean-Luc Dehaene ongemoeid af als Dexia-voorzitter en gewezen eerste minister Yves Leterme geniet intussen van een Oeso-baantje in Parijs.

Alleen in België kunnen dergelijke achterbakse praktijken plaatsvinden zonder dat er ook maar iemand verantwoordelijk wordt gesteld. De winsten voor de gangsters en de lasten voor de bevolking. België is dan ook een land waarin dit allemaal schoorvoetend aanvaard wordt zonder dat er opstanden op protest plaatsvindt. Als Dexia België en mogelijk Europa mee de dieperik in sleurt, hoop ik van harte dat daar verandering in komt en dat de schuldigen alsnog hun verdiende loon krijgen en niet het loon dat ze verdiende.

Bron: Column Rik van Cauwelaert op Knack.be

België scheurt

België is een van de weinige (misschien wel het enige) Westerse land dat nog geen last heeft van een vastgoedcrisis. De Belg heeft een baksteen in zijn maag. Een eigen huis is dan ook de belangrijkste spaarvorm van de meeste Belgen. Ondanks het feit dat België, op Hong Kong en Sinapore na, het duurste vastgoedpatrimonium heeft  in de wereld, blijven we vastgoed kopen. Ik las onlangs nog een artikel in de krant die 3 alternatieven bood voor een waardeloos spaarboekje. Een daarvan was dus vastgoed, eigenlijk niet te geloven. (Ter info, goud stond er niet tussen 🙂 )

De ondergang van België kan via een ineenstorting van het vastgoed komen, maar de kans is groter dat Dexia zal winnen. Dexia heeft België volledig in zijn macht. De overheid wil zich garant stellen voor 56 miljard euro aan leningen maar eist hiervoor wel een jaarlijkse vergoedingen. Dat het grootste deel van de waarborgen bij België ligt terwijl de grootste lasten in Frankrijk liggen, hebben we te danken aan onze gespecialiseerde politici. Uiteraard krijgt de architect dan een “topjob” in Frankrijk J. Soit, de heren politici dachten op deze manier een Free Lunch te hebben verkregen om de begroting mee op te vullen. Maar een Free lunch bestaat niet, of ze is niet free, of het is geen lunch. Voor Dexia lijkt het beide het geval te zijn.

Wat de overheid hier in feite doet, is het uitschrijven van CDS-contracten! Overéénkomen werd dat Dexia jaarlijks 250 miljoen euro zou betalen. Een schijntje van de werkelijke kostprijs. Die 250 miljoen komt immers overéén met 44 basispunten per jaar. Een zware onderschatting van het risico. (Aandelen.com) Nu wil Dexia zelf maar 25 miljoen per jaar betalen. Weeral alle lasten bij de overheid en de inkomsten voor een ander. De gewone burger moet het verschil dan maar bijpassen via een of andere lastenverhoging.

De Belgische overheid is ook veel te groot geworden. De overheid gaat er dus vanuit dat ze uw duurverdiende centen beter kunnen beheren dan uzelf. De overheid spendeert momenteel 61 miljard euro meer dan 10 jaar geleden. De overheidsuitgaven bedragen inmiddels 55% van het BNP. Van iedere euro die we verdienen, wordt er 55 cent door de overheid gespendeerd. In Cuba bijvoorbeeld bedragen de overheidsuitgaven 78% van het BNP. In Hong Kong, één van de meest liberale samenlevingen van de wereld, zitten we aan 18%.(Aandelen.com)

En dan nog vinden ze het moeilijk om te besparen op de overheid en hebben ze al zoveel offers gemaakt. Het is een wonder dat België nog niet in een economisch drama is vervallen, maar er beginnen nu toch serieuze scheuren te komen in het land. De taalscheiding groeit met de dag. Het Frans is niet alleen voor bij de Walen, maar associëren we meer met het buitenland. Politiek begint België ook steeds meer in 2 te scheuren. Steeds meer grote bedrijven verlaten België of bestuderen hun opties en het vastgoed kan niet eeuwig blijven vasthouden aan de dure prijzen. Dus ook economisch is België aan het scheuren.

Het zwaard van Dexiacless

Ik heb er in mijn ‘Kijk op de week van Fininfo-be’ al meermaals naar verwezen dat de Belgische regering zich serieus in de luren heeft laten leggen bij de ontmanteling van Dexia. De heren politici dachten de deal van hun leven te maken en de Fransen te slim af te zijn. Maar zoals de geschiedenis keer op keer bewijst, zijn het de Fransen die stiekem in hun vuistje lachen terwijl de Belgen het vuile werk mogen opknappen.

De restbank Dexia blijft slagzij maken. De gevolgen daarvan worden binnenkort voelbaar voor de Belgische belastingbetaler. Tijdens de ontmantelingsoperatie, liet de Belgische regering in lopende zaken, aangevoerd door premier Yves Leterme, zich vier miljard euro aftroggelen voor Dexia Bank België – intussen omgedoopt tot Belfius. Die afkoopprijs was nergens op gebaseerd, tenzij op Franse bluf.

De Belgische regering had zowaar op inkomsten gerekend uit Dexia Bank België, en waarschijnlijk ook op een meerwaarde na verkoop binnen een paar jaar. Net zoals Leterme dacht dit te realiseren met de verkoop van Fortis aan BNP Paribas. Van een meerwaarde op de aandelen BNP Paribas Fortis is ook nog lang geen sprake en inkomsten uit dividend zijn ook onzeker. Toch hebben de Belgen zich voor een tweede keer gestoten aan dezelfde steen.

De Belgen rekenden op inkomsten uit de forse premies die Dexia Holding moet betalen op de staatswaarborgen. Dat geld zou van pas komen om de lekken in de Belgische begroting te dichten. De regering van premier Elio Di Rupo rekende voor dit jaar alvast op nagenoeg 300 miljoen euro extra inkomsten. Maar dat geld wordt de regering al meteen door de neus geboord. Mariani heeft immers te kennen gegeven dat Dexia Holding zulke zware premies niet kan betalen.

Daarenboven werd de Belgische regering nog eens opgezadeld met 60,5 procent van de staatswaarborgen voor Dexia Holding – wat neerkomt op 54 miljard euro. Die garanties kwamen bovenop de in 2008 aangegane garanties. Leterme en Reynders verklaarden fier voor de camera’s dat het enkel waarborgen betrof, die zouden toch nooit aangesproken moeten worden. De bevolking zou er geen hinder van ondervinden. De kans dat België uiteindelijk ook de staatswaarborgen zal moeten afdokken, wordt met de dag aannemelijker. Aan de gevolgen daarvan voor de federale financiën wenst voorlopig niemand te denken.

Met een balans voor 2012 van ruim 250 miljard euro heeft Dexia Holding dringend nood aan financiering. Die is via de gewone circuits niet meer verkrijgbaar, want het vertrouwen in Dexia Holding is intussen door het plankier gezakt. Bijgevolg moet dat geld, langs de Franse en Belgische nationale banken om, bij de Europese Centrale Bank worden gehaald.

Om die financiering los te weken moet Dexia Holding een geloofwaardig businessplan voorleggen. De restbank zal de Europese instanties moeten aantonen dat ze de aangegane financiële verplichtingen kan nakomen. Dat businessplan moet dan leiden tot een ordentelijk georganiseerde run off.

Het afwikkelingsscenario van de liquidatie betekent een zware tegenvaller voor de Belgische belastingbetaler. Eerder deze week boog het kernkabinet zich over de gevolgen van de verdere aftakeling van de restbank. Die dreigen immers heel zwaar uit te vallen. Ook al omdat in het reddingsscenario sprake is van een forse kapitaalsverhoging, te garanderen door de Belgen en de Fransen.

Indien de Belgische regering blijft vasthouden aan het huidige plan om de Dexia Holding te redden, zullen de huidige besparingen peanuts blijken om het gat in de begroting op te vullen. En dan hebben we het nog niet gehad over de collateral damage die een faillissement zal veroorzaken. Nog vele Belgische instantie zullen mee ten onder gaan, alsook het hele land.

Bron: Knack.be Situatie Dexia zonder meer uitzichtloos