Biobrandstof kan olie onmogelijk vervangen

Biobrandstoffen zijn voorlopig de goedkoopste, snelste en gemakkelijkste brandstoffen voor de transportsector om fossiele brandstoffen te vervangen. Maar biobrandstoffen kennen ook hun limieten. Net als andere vegetatie hebben biobrandstoffen oppervlakte en zon nodig om te groeien. Zo komt het mee in het vaarwater van voedingsvegetatie waardoor het slechts gedeeltelijk een oplossing biedt.

Volgens het Internationaal Energie Agentschap komt 1/3^e van de globale energie uit petroleum. Alle niet-hernieuwbare energiebronnen samen (kolen, olie, gas, uranium) staan in voor 87 % van ’s werelds energiebehoefte. Hydro-elektriciteit is goed voor 2,3 %. Slechts 0,8 % komt van hernieuwbare energiebronnen zoals zonnepanelen, windturbines, geothermie e.d. 2/3^e van ’s werelds petroleumverbruik komt op naam van de transportsector.

De productie van biobrandstoffen is enorm gestegen het laatste decennium. Tussen 2000 en 2009 verviervoudigde de productie van bio-ethanol en de productie van biodiesel ging maal 10. Biobrandstoffen maken nu al 20 % uit van de suikerproductie, 9% van plantaardige oliën en 4 % van de suikerbiet. Indien biobrandstoffen de volledige olieproductie moet vervangen, zou de productie moeten stijgen over 812 miljoen hectare land, of 60 % van alle bewerkbare gronden.

Grootste verbruikers van grondstoffen zijn de voedings- en transportsector. De laatste 10 jaar is er dan ook een sterk verband ontstaan tussen de olieprijs en de FPI (Food Price Index). De opmars van biobrandstoffen is hier onder andere niet vreemd aan. Als de olieprijs omhoog gaat, stijgt de competitiviteit van biobrandstoffen en wordt meer en meer productie gebruikt voor biobrandstof in plaats van consumptie. Er is dus minder voedsel beschikbaar waardoor de prijzen stijgen.

Lees het volledige Engelstalige artikel van Hans Zandvliet

Wat ondermijnt onze koopkracht?

INFLATIE!!

Inflatie is een vies woord. In België misschien iets minder dan in Nederland omdat we hier met een “automatisch” indexeringssysteem zitten, maar inflatie is de grootste boosdoener van onze koopkracht. Inflatie bestaat al zo lang dat we niet anders weten dan dat het normaal is. Maar dat is het helemaal niet.

Heel, heel vroeger bestond er uiteraard ook inflatie, maar dan was dit een uiting van economische vooruitgang. Als het economisch goed was, was er meer vraag naar producten. Meer vraag zorgt voor hogere prijzen, inflatie. Maar tijdens een recessie werden de zwakke spelers uit de markt geschud en daalden de prijzen weer omdat de vraag verminderde, deflatie dus. En over een langere periode bleef alles zo in evenwicht. Totdat centrale banken werden uitgevonden en vooral toen de goudstandaard werd afgeschaft.

Geldcreatie om de economie te stimuleren was het nieuwe modewoord. Recessies deden zich nog wel voor, maar er werd zoveel geld gecreëerd om aankopen te stimuleren dat prijzen niet meer daalden. Maar er is nog zoiets als economische wetmatigheden. Hoeveel er van iets is, hoe minder waard het wordt. Hoe meer geld er gecreëerd wordt, hoe minder waard het geld is. En van geldcreatie hebben de heren centrale bankiers wel pap gegeten. Vooral de laatste jaren lijkt dit het enige middel om de wereld te behoeden van de ondergang (zo wil men ons laten geloven).

Als we 2007 als beginpunt nemen dan zijn de cijfers zeer opvallend. De balans van de Amerikaanse Federal Reserve is 222% gestegen sinds 2007 en de Bank of Japan zag zijn balans met 125% uitdijen. De balans van de Europese Centrale Bank zag een toename van 51%. Andere opvallende stijgers die niet in deze grafiek te zien zijn: De Zwitserse centrale bank (SNB) kende een toename van 230%, maar ook balans van de Chinese centrale bank (PBOC) steeg met maar liefst 93%. (Biflatie.nl)

In Europa en Japan is de balans van de centrale inmiddels opgezwollen tot 30 procent van het BBP, maar ook in de VS en het VK (20%) zit de omvang in de lift. M.a.w. de monetaire drukpersen draaien op volle toeren in het Westen! (Slim Beleggen)

De Westerse economieën zijn echter zo verzwakt dat al dat geld zo goed als niet in de economie geraakt. Voor inflatie te krijgen, heb je ook nog omloopsnelheid van het geld nodig. Je kan nog zoveel geld drukken als je wilt, als niemand het gebruikt zal er ook geen inflatie komen. Al het geld vloeit zo naar de banken en het blijft daar. Het probleem zal zich stellen wanneer het geld wél naar de economie vloeit. Dan staat de deur wagenwijd open naar hyperinflatie. Gelukkig blijft het tot op heden beperkt tot een beetje meer dan normale inflatie, aldus de normen van de ECB en de FED. Het is het gebrek aan deflatie door uitzuivering van de economie dat onze koopkracht ondermijnt.

Wat zou er gebeuren bij hyperinflatie? Ik hoop van harte dat we het nooit kunnen vertellen. De verhalen van landen die het meegemaakt hebben zijn niet te bevatten:

– Een student kocht ‘s morgens een brood alvorens de bus te nemen. De prijs van een busticket ’s avonds was 2 tot 3 keer hoger dan ’s morgens, maar je kon het altijd ruilen tegen een brood.

– Obers waren nooit zeker van de prijs van het eten en drinken dat ze verkochten. Om de 2 uur werden de prijzen aangepast op een krijtbord. Na verloop van tijd was er zelfs helemaal geen voedsel en drinken meer om te verkopen. De overheid had alle land opgeëist.

Lees meer op beurs.com

Het gaat niet goed met onze koopkracht

Iedereen weet het, iedereen voelt, weinigen doen er iets aan. Het is het favoriete doelwit van de politici: onze koopkracht. In de “Kijk op de week van Fininfo-be” van 3 maart gaf ik al een voorbeeld hoe inflatie van 3,5 % een product 5 jaar 20 % duurder maakt. 3,5 % per jaar voel je amper, 20 % op 5 jaar voel je goed in de portemonnee.

En dan heb ik het niet over de verdoken inflatie. Zo passen de overheden geregeld de samenstelling van de index aan om de inflatie binnen de perken te houden. Zo heb je ook de dalende hoeveelheid voor eenzelfde prijs. Voorbeeld: Een tijdje geleden kwam ik in de Delhaize en keek ik naar de prijs van een broccoli. Die was evenveel als een maand ervoor, maar je kreeg nu 400 gr broccoli in plaats van 500 gr. Voor de berekening van de index zou de prijs van de broccoli mee genomen worden, maar niet de hoeveelheid. Zo zet je de mensen ook in het zak, zonder dat ze het weten.

Sinds 2010 is de inflatie fors hoger dan de rente en het ziet er niet naar uit dat er snel een einde gaat komen aan deze trend. Eind december zijn er veel mensen blij om de spaarrente op het spaarrekening te krijgen. Ze beseffen echter niet dat het leven sneller duurder is geworden dan de rente die ze ontvangen. Ze verliezen niet alleen koopkracht in de loop van het jaar, maar ook op de betaaldag. Je krijgt € 1.000 rente, maar je kan er maar voor € 950 goederen mee kopen ten opzichte van een jaar eerder.

 h/t biflatie

Terwijl de grondstof gerelateerde producten (dus de zaken die we dagelijks nodig hebben, zoals energie en levensmiddelen) blijven stijgen, dalen de schuldgerelateerde producten (kijk maar naar de huizenprijzen in de meeste landen). Zoals Kyle Bass het laatst op ZeroHedge nog mooi formuleerde: ‘I see deflation in the things you own en inflation in the things you need‘. (Nogmaals Biflatie)

Consumenten stonden in het rood bij de banken. Nu staan banken in het rood bij de Staat en Centrale Banken. Maar kunnen de laatstgenoemde instanties nog ergens in het krijt staan? Nergens behalve bij zichzelf door overmatige geldinjecties toe te dienen. Aflossen lijkt geen optie meer – eerder onmogelijk zelfs. Een optie is de noodzaak van het geldscheppen naar een lager niveau te brengen door hard te bezuinigen. Dit alles in ruil voor enorme groeiafname en welvaartsverlies. (goudportal.nl)

Als particulier kan je maar 1 ding doen om uw welvaartsverlies te compenseren. Je ruilt je fiatgeld, je waardeloze munten om naar die zaken die hun waarde behouden, naar goederen waar je ook effectief iets mee bezit. Ik denk dan aan grondstoffen en edelmetalen. Als het goud stijgt, is dit eigenlijk een daling van de munt. De stijging van goud komt doordat meer en meer mensen zich afzetten tegen het waardeloze geldsysteem. Goud is door de eeuwen heen verkozen tot hét waardevaste ruilmiddel waarmee je over heel de wereld terecht kan. Dit is al eeuwen zo en zal nog eeuwen zo blijven. Er is nog geen enkele munt die goud overleeft heeft.

Je kan ook de grondstoffen kopen die uw leven zoveel duurder maken. Beleg een deel van je vermogen in bijvoorbeeld olie. De stijging van de benzineprijs wordt zo gecompenseerd door de uw winsten op de olieprijs. Je kan ook investeren in agrarische grondstoffen. De stijging van het voedsel wordt zo gecompenseerd door uw winsten op uw investering.

Wil je professioneel advies over aankopen en investeren in goud (en zilver) en grondstoffen, neem een abonnement bij Slim Beleggen. Uw winsten compenseren ruim uw koopkrachtverlies en de prijs van het abonnement.

De dollar is de slechtste leerling

We weten het al langer dan vandaag, maar Zilverpaul licht het nogmaals toe in een interessant artikel op The Silvermountain.

Volgens de officiële overheidscijfers is de koopkracht van de dollar vanaf ongeveer 1970 vrijwel gelijk gebleven, maar nemen we de werkelijke inflatiecijfers berekend volgens de methodiek zoals die toentertijd nog door de overheid werd gebruikt komen we uit op een forse daling van de koopkracht.

En u ziet hier ook treffend geïllustreerd waarom de overheid er zo’n belang aan hecht om de berekeningsmethode van de inflatie met enige regelmaat aan te passen. Officieel immers is de koopkracht nog in orde, maar in werkelijkheid blijkt de koopkracht van de dollar meer dan gehalveerd.

En dit is nu net waarom er weer een goudstandaard zou moeten worden ingevoerd; zonder gouddekking gaat het letterlijk bergafwaarts met de koopkracht. Een tweede reden voor het loslaten van de goudstandaard zijn mijn inziens de bankiers. Immers, ongebreidelde winsten, bonussen en grote politieke invloed worden hun deel als de maatschappij en overheid aan de schuldkraan worden gehangen.

Lees hier het volledige artikel…

Kijk op de week van Fininfo-be

Dag trouwe Fininfo-be lezers,

Vandaag bekijken we waarom de beurzen stijgen met al dat gratis geld, en enkele gevolgen hiervan. Daarna kijken we naar de Belgische inflatiecijfers en naar Iran.

S&P ziet Griekenland failliet gaan, Belgische welvaart op het niveau van 2006, Duitsland stelt de goedkeuring van het nieuwe Europese noodfonds een maand uit, Griekse obligaties mogen niet meer gebruikt worden als onderpand bij de ECB. Niet bepaald vrolijke berichten, en dat op 1 dag tijd. En toch stijgt de beurs lustig verder alsof er geen vuiltje aan de lucht is. De beleggers anticiperen op een nieuw rondje LTRO. Hiermee kunnen de banken weer vrij gaan shoppen op de beurzen en de aandelen stijgen zonder fundamentele reden.

Wat zou jij doen als je met open armen geld zou krijgen, zoveel je maar wilt. Daar ga je toch eens goed mee uit de bol. Zeker als je weet dat als het verkeerd loopt, iemand anders de problemen wel zal oplossen. De beurzen zijn er maar goed mee, het creëert een gevoel van rijkdom. Het laat ook de grondstoffen zoals voeding en olie stijgen. En dat voelt de gewone burger dan wel. Nu, goud is ook een grondstof en dat stijgt ook mooi mee met de geldcreatie. Maar goud biedt al duizenden jaren iets dat waarde heeft. Als het zaakje stinkt, is het goud dat blinkt (het Goud & Zilver Rapport).

Belgische inflatie blijft ondertussen hardnekkig hoog op iets meer dan 3,5 %. Dit wil zeggen dat een karretje van de Colruyt dat vandaag € 100 kost, over een jaar € 103,5 kost. Over 2 jaar is dit al € 107,12 – over 3 jaar € 110,87 – over 4 jaar € 114,75 en over 5 jaar € 118,77. Zo is uw karretje op 5 jaar tijd bijna 20 % duurder geworden met een inflatie van 3,5 % per jaar. Op korte termijn voel je daar niet zoveel van, maar door de jaren heen loopt dit serieus op. En we zitten nu toch al lange tijd met een hoog inflatiecijfer. Het zal er ook niet beter op worden. Overheden en centrale banken willen graag inflatie om hun schulden af te betalen met hogere nominale inkomsten. Als je 3,5 % inflatie hebt en je kan lenen aan 2 %, dalen je schulden met 1,5 % zonder dat je economie groeit. Dat de koopkracht van de burger daalt, is collateral damage voor de politici.

De spanningen met Iran kunnen met de vinger gewezen worden voor de hogere olieprijs. Op korte termijn is dit de sterkste drijfveer voor de koersopstoot. De kans is groot dat die spanningen de komende maanden niet zullen afnemen, integendeel. Israël wil niet liever dan de ‘geheime’ nucleaire verrijkingscentrale naar de verdoemenis bombarderen, maar het moet bondgenoot VS wel mee aan boord krijgen. Met de Amerikaanse presidentsverkiezingen in zicht is het voor de Israëli nu of nooit. Een escalatie zal de olieprijs nog fors hoger duwen. Indien de spanningen wijken, zal de prijs wat corrigeren, maar er zijn voldoende ondersteunende factoren om de daling binnen de perken te houden. Raak maar gewoon aan hoge energiekosten, of neem je voorzorgen (het Grondstoffen Rapport).

140 jaar daling van de dollar

Onderstaande grafieken tonen de maandelijkse Amerikaanse inflatiecijfers en de waarde van de dollar gemeten ten opzicht van de dollar in 1871.

Tot 1950 waren er geregeld periodes van inflatie en deflatie. Door de deflatie te laten toestaan in periode van economische achteruitgang, bleef de waarde van 1 $ ongeveer dezelfde. Ten opzicht van 1871 was een dollar in de jaren ’50 gedaald naar een verhouding van 2 : 1.

20 jaar later in de jaren ’70 was de waarde van de dollar gedaald naar 3 : 1. Op 100 jaar tijd verloor de dollar 66 % van zijn waarde. Maar de ontkoppeling van de dollar met de goudstandaard, heeft alles nog meer in een stroomversnelling gebracht.

In de volgende 40 jaar zonder deflatie (behalve met de crisis in 2008) en vol schuldcreatie daalde de dollar verder naar 18 : 1. De dollar van vandaag is 94,50 % minder waard dan die van 1871.

Sinds de VS in 1982 de CPI hebben aangepast, liggen de officiële inflatiecijfers beduidend lager dan de effectieve inflatiecijfers (Alternate CPI). Het effectieve inflatiecijfer in de VS bedraagt 10,5% met de ingang van 2012. Er is een sterk vermoeden dat de effectieve inflatie op eenzelfde niveau ligt in Europa, gezien de stevige prijsstijgingen in de winkels, op onze rekeningen en aan de pomp.

>>> Abonneer op het Goud & Zilver Rapport

 

We verliezen het vertrouwen in de euro

Er gaat geen dag voorbij of de eurocrisis komt in het nieuws. Al 2 jaar projecteert men het ene na het andere doembericht over de euro, Eurozone en de Europese Unie. Griekenland, Italië, Spanje, terug Griekenland, nogmaals Griekenland, … We zien ons geld dan niet rechtstreeks richting deze landen vloeien, maar de besparingsmaatregelen komen er ook mede dankzij de bijdragen die ons land heeft moeten leveren om de euro nog even in leven te houden.

Ons geld wordt steeds minder en minder waard. Een logische economische wetmatigheid: hoe meer er van iets is, hoe minder waard het wordt. Europa en Amerika doen er dan ook alles aan om hun munt zo waardeloos mogelijk te maken door zoveel mogelijke euro’s en dollars te creëren.  De tussenstand was tot voor kort in het voordeel van de VS, maar door de gigantische schuldenkwestie in Europa, heeft de omvang van de balans van de ECB een enorm sprong gemaakt t.o.v. de Fed. Momenteel is er sprake van een ‘gelijkspel’.

De jaarlijkse inflatie is gemiddeld genomen officieel 2 à 3 procent. Maar de cumulatie van de inflatie zorgt ervoor dat uw koopkracht drastisch daalt. We voelen dit niet van de ene op de andere dag omdat het een langzaam proces is. Maar de laatste 10 jaar is de waarde van de euro met 65 % gedaald. En dit is nog voordat de ECB de geldkraam open draaide. Deze enorme rechtstreekse of onrechtstreekse geldcreatie zal tot nog meer inflatie leiden. De recessie houdt momenteel de inflatie nog binnen de perken, maar de man (en vrouw) in de straat voelt dit maar al te goed.

Het geld van de ECB moet natuurlijk ergens naartoe. De rendementen van bedrijven lopen terug door de afnemende koopkracht en bezuinigingen. In Europa zijn er te weinig winstgevende projecten om in te investeren. De enige uitzondering is waarschijnlijk het speculeren met voedsel, olie en grondstoffen,… inflatie dus.

Al dat gesteggel in Europa met steeds grotere bedragen, en het bizarre gestuntel van regeringsleiders om tot een oplossing te komen die steeds maar niet komt, heeft bij gewone burgers tot grote onzekerheid geleid over hun huishoudboekje en daarmee over hun manier van leven. De meeste mensen weten niet meer wat te doen en wat ze er aan kunnen doen. Niemand lijkt meer te weten wat geld precies waard is.

>>> Abonneer op het Goud & Zilver Rapport