Iedereen weet het, iedereen voelt, weinigen doen er iets aan. Het is het favoriete doelwit van de politici: onze koopkracht. In de “Kijk op de week van Fininfo-be” van 3 maart gaf ik al een voorbeeld hoe inflatie van 3,5 % een product 5 jaar 20 % duurder maakt. 3,5 % per jaar voel je amper, 20 % op 5 jaar voel je goed in de portemonnee.
En dan heb ik het niet over de verdoken inflatie. Zo passen de overheden geregeld de samenstelling van de index aan om de inflatie binnen de perken te houden. Zo heb je ook de dalende hoeveelheid voor eenzelfde prijs. Voorbeeld: Een tijdje geleden kwam ik in de Delhaize en keek ik naar de prijs van een broccoli. Die was evenveel als een maand ervoor, maar je kreeg nu 400 gr broccoli in plaats van 500 gr. Voor de berekening van de index zou de prijs van de broccoli mee genomen worden, maar niet de hoeveelheid. Zo zet je de mensen ook in het zak, zonder dat ze het weten.
Sinds 2010 is de inflatie fors hoger dan de rente en het ziet er niet naar uit dat er snel een einde gaat komen aan deze trend. Eind december zijn er veel mensen blij om de spaarrente op het spaarrekening te krijgen. Ze beseffen echter niet dat het leven sneller duurder is geworden dan de rente die ze ontvangen. Ze verliezen niet alleen koopkracht in de loop van het jaar, maar ook op de betaaldag. Je krijgt € 1.000 rente, maar je kan er maar voor € 950 goederen mee kopen ten opzichte van een jaar eerder.
Terwijl de grondstof gerelateerde producten (dus de zaken die we dagelijks nodig hebben, zoals energie en levensmiddelen) blijven stijgen, dalen de schuldgerelateerde producten (kijk maar naar de huizenprijzen in de meeste landen). Zoals Kyle Bass het laatst op ZeroHedge nog mooi formuleerde: ‘I see deflation in the things you own en inflation in the things you need‘. (Nogmaals Biflatie)
Consumenten stonden in het rood bij de banken. Nu staan banken in het rood bij de Staat en Centrale Banken. Maar kunnen de laatstgenoemde instanties nog ergens in het krijt staan? Nergens behalve bij zichzelf door overmatige geldinjecties toe te dienen. Aflossen lijkt geen optie meer – eerder onmogelijk zelfs. Een optie is de noodzaak van het geldscheppen naar een lager niveau te brengen door hard te bezuinigen. Dit alles in ruil voor enorme groeiafname en welvaartsverlies. (goudportal.nl)
Als particulier kan je maar 1 ding doen om uw welvaartsverlies te compenseren. Je ruilt je fiatgeld, je waardeloze munten om naar die zaken die hun waarde behouden, naar goederen waar je ook effectief iets mee bezit. Ik denk dan aan grondstoffen en edelmetalen. Als het goud stijgt, is dit eigenlijk een daling van de munt. De stijging van goud komt doordat meer en meer mensen zich afzetten tegen het waardeloze geldsysteem. Goud is door de eeuwen heen verkozen tot hét waardevaste ruilmiddel waarmee je over heel de wereld terecht kan. Dit is al eeuwen zo en zal nog eeuwen zo blijven. Er is nog geen enkele munt die goud overleeft heeft.
Je kan ook de grondstoffen kopen die uw leven zoveel duurder maken. Beleg een deel van je vermogen in bijvoorbeeld olie. De stijging van de benzineprijs wordt zo gecompenseerd door de uw winsten op de olieprijs. Je kan ook investeren in agrarische grondstoffen. De stijging van het voedsel wordt zo gecompenseerd door uw winsten op uw investering.
Wil je professioneel advies over aankopen en investeren in goud (en zilver) en grondstoffen, neem een abonnement bij Slim Beleggen. Uw winsten compenseren ruim uw koopkrachtverlies en de prijs van het abonnement.