Een vlieg op zoek naar een voorruit, zo noemt John Mauldin Japan. Het land van de rijzende schulden staat al jaren bekend als het grootste Westerse land dat kan omvallen. Tot op heden zijn de Japanners er in geslaagd om tegen alle verwachtingen in om uit de spotlights te blijven. De staatsobligaties blijven in Japan zo goed als niets opbrengen zodat de overheid er in slaagt om steeds meer schulden op te stapelen zonder dat de bom barst. Maar er komen meer en meer schuren in het systeem die de dag des oordeels dichter en dichter bij brengt.
Japan was ooit een van de rijkste landen te wereld. Hoe is het daar geraakt?
Het land kreeg nieuwe leiders in 1949 en dat was het begin van een ongelooflijke wederopstanding. Ze zagen hoe Japan in een wurggreep gehouden werd door hoge belastingen en hyperinflatie en besloten om er iets aan te doen. Eén van de eerste beslissingen die men nam, was het verbieden van overheidsschulden.
En de Japanners namen nog maar beslissingen “die nooit kunnen werken”. Om de hyperinflatie een halt toe te roepen, werd de Yen gekoppeld aan het goud. Men voerde de goudstandaard in waardoor de inflatie de nek werd omgewrongen. Japan had nu de sterkste munt van de wereld en werd in de decennia daarna een ware exportmachine.
Rond dezelfde periode schafte men ook de BTW helemaal af. En in 1950 werden de inkomstenbelastingen herwerkt. Het toptarief ging van 85% naar 55% en de hoogste schijf ging met een factor 20 omhoog. Tussen 1950 en 1970 stegen de belastinginkomsten van de Japanse overheid met een factor 16! En omdat de inkomsten zo hard stegen, kreeg de overheid ruimte om een sociale zekerheid uit te bouwen. Bovendien werden Japanners rijk. Midden jaren ’80 werd men zelfs het rijkste land van de wereld. (Aandelen.com – de grootste wederopstanding van de 20e eeuw)
Waar is het fout gelopen?
Men maakte de fout om te vergeten welke maatregelen hen zo welvarend hadden gemaakt. Het land kende een vastgoedbubbel en probeerde deze vervolgens te bestrijden met geld printen, stijgende overheidsschulden en hogere belastingen.
Tot voor kort werden de schulden deels gefinancierd door het spaargedrag van de bevolking. Door de vergrijzing zijn de pensioenfondsen echte netto verkopers geworden van obligaties. De toenemende gepensioneerden tegenover de afnemende werkende bevolking zorgt ervoor dat de pensioenfondsen meer obligaties moet verkopen om aan hun verplichtingen te voldoen.
Een ander voordeel voor de accumulatie van de schulden was hun handelsoverschot. Meer export dan import zorgde ervoor dat er geld over bleef om schulden mee te financieren. Ook dit verhaal is aan zijn einde. Het land publiceerde het laatst het hoogste handelstekort in 33 jaar en de trend is duidelijk negatief.
Ten slotte was de sterke munt een van de steunpilaren. Ook hier lijkt een einde aan te komen. De Japanse yen is in verval geraakt en de centrale bank van Japan doet zijn uiterste best om de ECB en de FED bij te benen door zoveel mogelijk geld te creëren uit het niets om zo de yen nog waardelozer te maken.
Er zijn al veel fortuinen verloren gegaan door te speculeren tegen Japan, maar het lijkt er stilaan op dat er fortuinen verdiend gaan worden door te speculeren tegen Japan. Als Europa uit de schijnwerpers verdwijnt, zal Japan het eerstvolgende slachtoffer worden.