Kijk op de week van Fininfo-be

Dag trouwe Fininfo-be lezers,

In de Kijk op de week van Fininfo-be hebben we het deze week over 2 belangrijke onderwerpen. Ten eerste over de eurocrisis, die steeds verder de afgrond inglijdt. Ten tweede heb ik het over de Belgische vastgoedmarkt, eindelijk lijkt het einde van de aanhoudende stijging in zicht.

Maar voor ik van start ga, nog even een persoonlijke boodschap. De blog van Fininfo-be groeit maandelijks, waarvoor dank aan alle lezers. Geïnteresseerden voor een banner op de blog, mogen altijd contact opnemen om verdere details te bespreken. Er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar.

De week begint alvast met een knal. In het weekend heeft Sarkozy een bom gelegd onder het verdere bestaan van de Europese Unie. Dit zorgde ervoor dat de rentevoeten van de Zuiderse landen weer een pak stegen en daardoor komt Spanje nog meer in nauwe schoentjes te staan. Het Spaanse probleem zorgt ervoor dat Dexia nog meer in de problemen komt (voor zover dat dat nog kan). De problemen rond Dexia zullen ervoor zorgen dat de kans dat de Belgische regering zijn waarborgen moet nakomen nog meer stijgt waardoor ongetwijfeld België in een zware storm zal terechtkomen. Of hoe wederom een hoge Franse piet het kleine België op zijn knieën krijgt. Hoor ik nog iemand zeggen: “Splits dit land, NU (… dat er nog iets te redden valt voor de Vlamingen)!”

John Mauldin vat het Spaanse/Europese probleem perfect samen in zijn nieuwsbrief van vorig weekend: Spain is clearly in a classic Keynesian liquidity trap. This is what can happen when you have very different economies operating under one monetary roof. This is not simply a banking or sovereign-debt crisis, it is about a massive trade imbalance and huge differences in the productivity of labor. The trade imbalance between the south – Portugal, Spain, Italy, and Greece – and the north (mostly Germany) must be solved before there can be any resolution of the economic crisis. This is Economics 101, which European politicians seem to have slept through.

Volgens de Notarisbarometer zijn de prijzen van woonhuizen en appartementen in het eerste kwartaal licht gedaald. Voor woningen was er na een sterke stijging over 2011 een terugval met 2,3 procent, bij appartementen zelfs met 4,6 procent. Hoewel de situatie nog verschilt van provincie tot provincie, spreekt men al van een trendbreuk. Dat zou ook niet meer dan logisch zijn. België was tot nu toe een van de weinige, zoniet het enige, van de Westerse land(en) waar de crisis van de laatste jaren nog geen vat had gekregen op de vastgoedprijzen. De erosie van de koopkracht dwingt de mensen nu om gas terug te nemen op de woningmarkt.

Ondanks de lage rentevoeten voor leningen is het gewoon niet meer haalbaar voor een gezin om nog een huis te kopen. De forse prijsstijging voor basisproducten zoals voedsel en energie zorgt ervoor dat er steeds minder ruimte is voor de afbetaling van een lening waardoor de vraag naar vastgoed daalt. In Nederland is deze daling al een tijdje ingezet waardoor er hier en daar al problemen opduiken bij banken en andere instellingen. Het is een kwestie van tijd vooraleer dit zich in België ook manifesteert, en dan hebben we het nog niet over de problemen in de Zuiderse landen (De Spaanse huizenmarkt zet zijn duikvlucht voort. Voor het zestiende kwartaal op rij vielen de huizenprijzen in Spanje terug en de duikvlucht neemt alsmaar meer in snelheid toe).

Diegenen die echt zaakjes willen doen, kan ik de volgende tip meegeven: Verkoop je huis nu je er nog veel te veel voor kan krijgen, huur een sober appartement voor de komende jaren en investeer de opbrengst van je huis voor een groot deel in goud en zilver. Over enkele jaren als de crisis verteerd is (want ooit zal dit echt wel verteerd geraken), verkoop je je goud en zilver en kan je daarmee enkele huizen of misschien wel villa’s kopen.

Voor opmerkingen, vragen of felicitaties kan je me altijd bereiken via ronald.fininfo@skynet.be. Wil je de “kijk op de week van Fininfo-be” rechtstreeks in je mailbox elk weekend, aarzel dan niet en schrijf je nu in.

@Fininfobe volgen

Getting Simple About Europe

In de laatste nieuwsbrief van John Mauldin staat in het lang en het breed, maar vooral eenvoudig uitgelegd hoe Europa in de huidige miserie gekomen is. Neem even de tijd, het is zeker de moeite om te lezen:

Let’s assume a country that has a gross domestic product (GDP) of $1,000. In the beginning it taxes its citizens about 25% of GDP and spends the money for the public’s benefit. But alas, it spends about 30% of GDP, so it must borrow the overage (about $50) from its citizens or from the citizens of other countries. Because the country starts out with relatively little debt, interest rates on this loan are low, because those who buy the debt can easily see that the the country can pay them back. If the debt of the country is only 5% of GDP ($50) and the interest rate is 4%, then the amount that must be paid as interest is only about $2 per year. Not a whole lot, about 0.2% of GDP.

But this goes on year after year. Sometimes the deficits get smaller and sometimes they get larger, depending on the economy; but government expenditures grow at the same rate as the country grows, and the debt keeps growing at an average of 5% of GDP per year. Now, if the country is growing at 3% a year, after 24 years the economy will have doubled to $2,000 GDP. That means the debt has grown (roughly) to a total of $1,800, which is now a debt-to-GDP ratio of 90%. Debt has grown faster than the country’s economy. Note that if the country had held its budget down to where it grew slower than GDP, thus reducing its need for debt, that ratio would be lower, even if the debt had grown. You can indeed grow your way out of a debt problem if the growth of government spending is less than the growth of the economy.

Ierlandië

John Mauldin had het in zijn vorige nieuwsbrief over Ierland. Ierland is ten onder gegaan doordat de overheid de schulden van de banken op zich heeft genomen om een implosie van de euro te voorkomen. Met de redding van Dexia en de staatswaarborg op de Bad Bank, kon ik me niet van de indruk ontdoen dat het Belgisch verhaal lijkt op dat van Ierland,…

Ierlandië.

De 2 slechte keuzes van Europa

John Mauldin vertelt in zijn laatste nieuwsbrief dat er voor Europa nog maar 2 mogelijke oplossingen zijn om uit de problemen te geraken.

Ofwel moeten de Duitsers (samen met de Nederlanders, de Finnen en de Fransen) akkoord gaan met de uitgifte van Eurobonds om de schulden van de Zuiderse landen te financieren. Ofwel moeten er massale afschrijvingen komen op de staatsobligaties van de Zuiderse landen.

De 2 slechte keuzes van Europa.

John Mauldin: Bang!!

Hieronder lees je enkele passages uit de laatste, weer zeer interessante nieuwsbrief van John Mauldin. De kredietverlaging van Amerika is mogelijk het startschot van het einde van de Westerse overheden zoals de ondergang van Lehman Brothers het startschot was van de ondergang van de banken.

The lesson of history, then, is that even as institutions and policy makers improve, there will always be a temptation to stretch the limits. Just as an individual can go Bankrupt no  matter how rich she starts out, a financial system can collapse under the pressure of greed, politics, and profits no matter how well regulated It seems to be. Technology has changed, the height of humans has changed, and fashions have changed. Yet the ability of governments and investors to delude themselves, giving rise to periodic bouts of euphoria that usually end in tears, seems to have remained a constant.

J. Mauldin over de US werkloosheidscijfers

John Mauldin schrijft een interessante nieuwsbrief over de erbarmelijke Amerikaanse arbeidsmarkt. Het gaan van slecht naar slechter en er is geen verbetering in zicht. Een Amerikaanse recessie kan rampzalige gevolgen hebben voor de wereldeconomie, en dus ook voor ons land,… en uw portemonnee.

Even if you buy the White House’s argument that the $800 billion package created 3 million jobs, that works out to $266,000 per job. Taxing or borrowing $266,000 from the private sector to create a single job is simply not a cost effective way of putting America back to work.

This is the view in Washington and Wall Street that only thinks in terms of the “biggies” (that make large donations to re-election committees).  For perspective, GE employs about 150,000 people in the U.S.  Last week, over 400,000 people filed initial claimsfor unemployment (e.g. lost their jobs).  There are 6 million firms in the U.S. that employ 1 or more workers.  This includes GE, but 90% of them have fewer than 20 employees.  These firms are not ‘in great financial shape’ as Dr. Zandi asserts.

Gentle reader, you need to understand that the market does not get it. Neither in Europe nor in the US. When someone says the market has already priced in a default, go back and ask them how well the market priced in a crisis in the spring of 2008. The market doesn’t know jack.

Banking crises are followed by credit crises by 2-3 years. It is getting close to that time. We need 3-3.5% GDP growth in the US to really make a dent in jobs. We are not going to get it. There is nothing we can do other than Muddle Through as best we can. Prepare accordingly.

Lees hier het volledige artikel.  (klik op tab ‘download’)

Trichet Says “Non!” Again

Hieronder lees je een deel van John Mauldin’s nieuwsbrief van 20/05/2011, weer een zeer interessante bijdrage over de gigantische problemen waar Europa voor staat, het einde van de euro/Europese muntunie lijkt in zicht. Voor de Grieken is het al te laat, maar hoe gaan ze er in Europa (verkeerd) mee om en wie volgt nog:

Voor de volledige nieuwsbrief kan je terecht op deze link

Trichet Says “Non!” Again

I wrote sometime last year about a speech that Jean-Claude Trichet gave last May, and said: “On Thursday of last week Jean-Claude Trichet, president of the European Central Bank, said three times “Non! Non! Non!” when asked in a press conference if the ECB would consider buying Greek bonds. His exclamation was accompanied by a forceful lecture on the need for eurozone countries to get their fiscal houses in order, some of which I quoted in last week’s letter. Trichet was remonstrating about the need for the ECB to remain independent, and was rather definite about it.

“Then on Sunday he said, in effect, “Mais oui! Bring me your Greek bonds and we will buy them.” What happened in just three days? “Basically, the leaders ofEuropemarched to the edge of the abyss, looked over, decided it was a long way down, and did an about-face. It was no small move, as they shoved almost $1 trillion onto the table in an ‘all-in’ bet.”

So this last week, The Financial Times reports that Trichet walked angrily out of a meeting chaired by Jean-Claude Juncker, in protest over Juncker’s proposals to reprofile Greek debt. Reprofile is a nice word for default. Side note: I had to add reprofile to my MS Word dictionary. How many more synonyms/words will I need to add for default before this is over?

Greecewill need another 30 billion euros early next year, on top of the current 330 billion euros they owe and on top of the 80 some odd billion already committed. To get access to that money, the Greeks will have to make asset sales of state-owned companies worth some 50 billion, plus even more cuts in government spending, coupled with more taxes.

The chair of the eurozone finance ministers committee, Jean-Claude Junker, acknowledges what everyone knows.Greececannot pay its debt under the current debt burden, and the private market is not going to giveGreeceany more money (debt) at anything close to terms that make sense forGreece.

Last week I talked about howEuropewould keep kicking the can down the road until they came to the end of the road, and then they would bring in road-building equipment. This week it appears they are seeing the end of the road in the not too distant future. “Lorenzo Bini Smaghi, a member of the central bank’s executive board, warned in a speech inMilanthat restructuring by any nation would put all ofEuropein jeopardy by potentially wrecking the banking sector.

“Time has been lost talking about how to come up with a way to reduce the debt, but if we accept this we’ll jeopardize all ofEurope,” he said, according to Bloomberg. “A solution for reducing debt but not paying for it will not work.”

“Juergen Stark, also a member of the executive board, insisted at a conference in a resort south ofAthensthat any attempt to restructure the nation’s debt would be a ‘catastrophe,’” Dow Jones Newswires reported.

Fiscal consolidation? That is a code word for loss of political independence. That is a code word for the Germans controlling Greek budgets and being in charge of collecting taxes. And if you go down that path withGreece? How fast do you come toPortugal, which just got a major financial commitment from the EU and IMF?

“The central bank is vehemently opposed to a restructuring of Greek debt, worried about a possible chain reaction through Europe’s financial system and the losses it would face on the up to €50bn of bonds on its own books.”

Fifty plus 80 is €130 billion (with possible double counting of some of this, as some Greek bank debt may be Greek government bonds. Note that the paid in capital to the ECB is only €10 billion. The market is pricing in a 50% haircut to Greek debt, which technically would make the ECB far more insolvent than Lehman! Member states (includingGreece,Portugal, andSpain) will have to pony up tens of billions more to recapitalize the ECB, or the ECB will have to print money. Now do you understand why the Germans and the board of the ECB are so against restructuring?

Seriously, will Trichet really say “non” when they once again peer down at the abyss? He blinked last time. But if the desire is to acknowledge in private what they cannot say in public – thatGreeceshould leave the eurozone and go back to the drachma – there is no better way than to not take Greek debt onto the ECB’s books. It is not a matter of whetherGreecedefaults, but when. It may be easier in the long run to clean up the mess they have now than continue to create even more debt that cannot be paid.